การจำแนกประเภทของผ้าไม่ทอ

ตามกระบวนการผลิตแบ่งออกเป็น:

1. Spunlace non-woven fabric: กระบวนการ spunlace คือการพ่นน้ำละเอียดที่มีแรงดันสูงไหลไปยังใยใยหนึ่งชั้นหรือหลายชั้น เพื่อให้เส้นใยพันกันยุ่งเหยิง เพื่อให้ใยใยสามารถเสริมแรงและมี ความแข็งแกร่งบางอย่าง

2. ผ้าไม่ทอแบบผูกมัดด้วยความร้อน: ผ้าไม่ทอแบบผูกมัดด้วยความร้อนหมายถึงการเพิ่มวัสดุเสริมแรงแบบละลายร้อนที่เป็นเส้นใยหรือแบบผงลงในใยใย จากนั้นใยใยจะถูกทำให้ร้อน หลอม เย็น และเสริมแรงลงในผ้า .

3. ผ้าไม่ทอแบบวางเยื่อกระดาษ: ผ้าไม่ทอแบบวางด้วยอากาศสามารถเรียกอีกอย่างว่ากระดาษสะอาดและผ้าไม่ทอแบบแห้งใช้เทคโนโลยีการวางอากาศเพื่อเปิดแผ่นใยไม้อัดเยื่อไม้ให้อยู่ในสถานะเส้นใยเดี่ยว จากนั้นใช้วิธีการวางด้วยอากาศเพื่อควบแน่นเส้นใยบนม่านที่ขึ้นรูปเป็นราง จากนั้นใยใยจะเสริมความแข็งแกร่งเป็นผ้า

4. ผ้าไม่ทอแบบเปียก: ผ้าไม่ทอแบบเปียกคือการเปิดวัตถุดิบเส้นใยที่วางในน้ำเป็นเส้นใยเดี่ยวและในขณะเดียวกันก็ผสมวัตถุดิบเส้นใยต่าง ๆ เพื่อทำเยื่อกระดาษแขวนลอยและ เยื่อกระดาษแขวนลอยจะถูกส่งไปยังกลไกการขึ้นรูปเส้นใย เส้นใยจะก่อตัวเป็นใยในสภาพเปียกแล้วรวมเป็นผ้า

5. ผ้าไม่ทอสปันบอนด์: ผ้าไม่ทอสปันบอนด์คือหลังจากที่พอลิเมอร์ถูกอัดรีดและยืดออกเพื่อสร้างเส้นใยต่อเนื่อง เส้นใยจะถูกวางเป็นใย จากนั้นใยใยจะถูกผูกมัดด้วยตัวเอง ผูกมัดด้วยความร้อน ผูกมัดทางเคมี .วิธีการยึดติดหรือการเสริมแรงทางกลที่ทำให้ใยผ้ากลายเป็นผ้านอนวูฟเวน

6. ผ้าไม่ทอที่หลอมละลาย: กระบวนการของผ้าไม่ทอที่หลอมละลาย: การป้อนโพลิเมอร์—การอัดขึ้นรูปด้วยการหลอม—การสร้างเส้นใย—การทำให้เส้นใยเย็นลง—การก่อตัวของใย—การเสริมแรงลงในผ้า

7. ผ้าไม่ทอแบบเข็มเจาะ: ผ้าไม่ทอแบบเข็มเจาะเป็นผ้าไม่ทอแบบแห้งผ้าไม่ทอแบบเจาะด้วยเข็มใช้เอฟเฟกต์การเจาะของเข็มเพื่อเสริมใยใยปุยเข้าไปในผ้า

8. ผ้าไม่ทอแบบเย็บติด: ผ้าไม่ทอแบบเย็บติดเป็นผ้าไม่ทอแบบแห้งฟอยล์โลหะ ฯลฯ) หรือการผสมเข้าด้วยกันเพื่อเสริมแรงให้เป็นผ้าไม่ทอ

9. ผ้าไม่ทอที่ชอบน้ำ: ส่วนใหญ่ใช้ในการผลิตวัสดุทางการแพทย์และสุขอนามัยเพื่อให้สัมผัสมือดีขึ้นและไม่ทำให้ผิวเป็นรอยตัวอย่างเช่น ผ้าอนามัยและแผ่นอนามัยใช้ฟังก์ชันที่ชอบน้ำของผ้าไม่ทอที่ชอบน้ำ

เขียนโดย: ไอวี่